Bijna een week nadat de griep in me kroop is die nog steeds niet vertrokken. Vanochtend werd ik wakker na een matige nachtrust, de uren die ik in bed lig per nacht is normaal verdeeld over 2 nachten, dus de uren zijn voldoende maar ik wordt veel wakker. En zo werd ik vanochtend wakker met iets minder hoofdpijn, met name de druk boven de ogen maar een pijn in mijn benen, de gewrichten voelen zo irritant pijnlijk aan dat ik niet rustig kan liggen, niet kan zitten maar staan op een normale manier lukt ook niet. Ik vrees dat bij de griep de lyme de kop op steekt. Ik had me al voorgenomen om vandaag niet naar de training te gaan en dat heb ik goed aangevoeld, dit was echt niet gelukt, maar morgen moet ik,het wel trekken. Gedragstest met Sunny en Sunny en Hera fokinventarisatie keuring. Gelukkig wil Angel de teefjes voorbrengen, hoop dat het lukt qua tijd voor haar.

Ik kan me niet herinneren dag ik ooit een week geen trek had in warm eten, ja gisteren dacht ik pizza te willen eten maar wat ik dacht was, ik wou dat ik pizza kon eten met een glaasje wijn erbij. Fles wijn die open staat is azijn geworden, ;-), is niet gebruikelijk hier....hihi....koffie, nog steeds niet gedronken alhoewel de rooibos thee er wel weer ingaat, dus we zijn zeker de goede kant op aan het gaan. De pijn in mijn benen is echter sjeize..

Met de honden is het ook afzien, ze missen vrouwtje en trainen en bewegen maar het gaat echt niet, alhoewel ik stilstaand een kleine ijsberg heb opgelost met Finbar. Als ik met hem apporteer spelletjes doe met speeltjes dan loopt hij na de pick-up een klein linker cirkeltje alvorens hij terug komt. Dit irriteert me en ik heb er ook best op getraind. Wat ik wil is pick-up en omdraaien. Maar buiten in een hoger arousel maakt hij dat cirkeltje. Nu ik kon niks maar wel staan en gooien, en zo kon ik iets met de heren doen. Orlando en Finbar stonden beide naast me en ik,gooi een bal aan een touw en geef aan wie mag halen. Orlando go of Finbar go.

Als Finbar mocht gaan dan gaf ik een NRM non reward marker als hij cirkelt en bij terug komst was Orlando aan de beurt. Na 8 x bedacht Finbar zich dat hij na de pick-up meteen moest omdraaien en een vette YES en big party bij het terug komen  lieten hem beseffen dat het hier om ging, en natuurlijk mocht hij nog een keer en nog een keer en ik bracht hem in een hoger arousel en bingo, foutje weer, geen probleem Orlando,s beurt weer en ook in deze state of mind lukte het Finbar om uit te zoeken wat ik wilde en geen enkele keer bracht het hem frustratie, hij bleef gewoon proberen, tenslotte is de NRM geen frustratie voor hem. Wat hij geleerd heeft is terug komen en opnieuw proberen. Het terug komen is positief voor hem.

Vroeger in de obedience gebruikte we de Nrm op een andere manier en die bracht wel degelijk frustratie met zich mee, Na Neo heb ik die nooit meer gebruikt op die manier.

Orlando en Finbar liggen veel bij me, ze weten dat vrouwtje ziek is.

Nena en Fajah passen zich altijd goed aan, de meisjes zijn nooit opdringerig. Sunny zit geregeld bij Doerak alhoewel ik haar er toch nu geregeld bij weg haal, straks is ze loops dat is 1 ding maar Doerak is ook wel es beetje grof tegen haar.

Doerak heeft er moeite mee dat ik niet ben zoals ik hoor te zijn. Ondanks dat ik ook met hem iets probeer te doen is hij een beetje uit zijn huisje. Zo heeft hij me gisteren de eerste keer gebeten. Ik probeer Doerak zoveel mogelijk zelf her op te voeden , ik heb mijn manier daarvoor die niet aansluit bij de mannelijke kant van ons gezin, maar ik weet dat het werkt dus ik doe het op deze manier. Ik probeer Doerak tijd in huis te geven als ik alleen met hem ben of als ik 100% controle over heb wat andere gezinsleden betreft. Dus gisteren kon hij wel,even binnen, al is het niet zijn grootste hobby binnen zijn, hij mag dan ook naar buiten van mij als hij dat aangeeft. Zo zat hij in de keuken en hij lag ogenschijnlijk ontspannen maar toen ik het hekje opende merkte ik eigenlijk al meteen op dat er iets was, en meteen toen ik het dacht handelde Doerak, hij sprong op, gromde en beet in mijn arm en meteen ondanks meneer griep schakelde ik, bleef staan als een boom, maar een slappe boom, ik verstijfde niet, wachtte 1 tot 2 sec tot hij zelf stopte en los liet, dit deed hij niet en toen vroeg ik een ZIT aan hem en meteen maar dan ook meteen ging hij zitten en viel een gordijn van zorgen van hem af, er volgde een ontspanning bij hem en ik beloonde hem meteen met click en voer, waarna ik weg haalde uit die plek en op de stretcher vroeg en dit deed hij ook. Later liet ik hem naar buiten gaan omdat ik weet dat hij dit moet verwerken. Mijn arm voelde warm maar geen gaten.

Waarom hij dit deed, geen idee maar ik was die middag een klein stukje buiten de tuin gaan lopen met hem en hoe langer ik denk en waarneem hoe meer ik denk, voorlopig heb jij genoeg aan onze wei en tuin, de rest brengt nog stress. En daarom heb ik hem een grote activity bal gekocht, hij heeft iets nodig en deze kan als het goed is niet kapot.

Ja niet onder Olver, niet onder Finbar en niet onder Orlanco maar gewoon bij mij , daar de rode draad de honden bij mij zijn en ik de rode draad bij hun.

Ka

Turbulent.

Ik ben geen " in situatie blijven hang persoon" ;-). Maar er is toch een bagage die ik graag in licht gewicht vorm wil dragen, en geen zware bepakking. Ik hoef geen shit mee te zeulen.

Je hebt shit, dealt ermee...verwerkt het en moet het loslaten.

Das makkelijk opgeschreven, doen is iets lastiger maar omdat ik geen " hang in situatie persoon ben" lukt het me allemaal aardig.

Maar er komt een moment dat de bagage zo groot is dat gewoon loslaten niet genoeg is......

Dat gewoon loslaten, is nu meer, ik moet er meer mee doen, deal met situaties die zwaar op de maag liggen, en elk afzonderlijk niet, maar tezamen vormen ze een blokje gips, beton wil ik niet zeggen want beton wordt geen pulver maar gips wel.

En ja, wat bazel ik allemaal..

Een druppel is er geweest die de emmer deed vullen, niet overlopen want ik heb er nog controle over. Maar vol is de emmer wel en ik moet snel ruimte maken voor een nieuwe druppel.

Veel emoties zijn op mijn pad gekomen de laatste 2 jaar en altijd gooi ik de schouders eronder en zie ik een lichtpuntje. 

Maar het puntje was zwak en ik blijf zoeken naar meer en de balans komt dan ook wel weer terug.

Hoeveel kun je aan..hoeveel kun je hebben. Ach genoeg dus en als ik maar open blijf staan, en blijf geven dan komen mensen mij ook tegemoet.

En zal de balans vanzelf weer terug komen.

Wel denk ik na over de toekomst en vraag ik me af welke richting ik op ga.

Mijn hart ligt bij honden, maar dat kan ik ruim invullen.

Vroeger trainde ik iets minder en liep uren door de limburgse te wandelen.

Heel wat plekjes en paden heb ik bewandelt in mijn uppie met mijn honden.

Misschien moet ik me dit weer es eigen maken. Een begin maak ik einde deze maand met Femke als we een weekend naar de Ardennen gaan.

Ik wandel graag en mijmer graag met mijn doggies.  Trainen stroomt door mijn aderen maar mss kan ik dat verleggen door mezelf te verplichten om " buiten" trainobjecten te vinden..

Kortom ik probeer los te laten. De bagage af te koppelen en zoeken naar wat ik wil.

Ka..

Ziek zijn is nooit leuk, voor niemand. Maar als hoofd zorg, hoofd entertainment, hoofd organisatie, hoofd food and cleaning kom je alles tegen zoals je het niet wil. De was stapelt, je hoofd bonkt uitelkaar, en de honden zijn na 3 dagen strontvervelend, tegen elkaar en omgeving en neem het ze is kwalijk, nee toch dat kan niet, maar vervelend is het wel voor de hoofd der afdelingen..

Als zelfstandige werken valt niet altijd mee..

In deze tijd merkt ik dan ook dan ook dat Finbar zijn geliefde stretcher kwijt is en dat hij geen home basis heeft waardoor hij niet vervelend hoeft te doen..Doerak reageert ook heftig op mijn afwezigheid, en heeft een terugslag, en Orlando begrijpt er niks van.

Deze griep is me jaren bespaart gebleven maar nu is die echt in me gekropen. koffie en thee krijg ik mijn strot niet af, eten, omdat ik,paracetamol wil slikken eet ik een knacker, sinaasappelen, die eet en drink ik wel.  Mijn spieren beginnen te slinken van het zitten en hangen...straks houd ik een hangbibs over..;-) maar weer gauw hard aan de slag als het weer kan. Moet ook eerlijk zeggen dag mijn zitten per dag normaal 1 uur is, de rest staan en in beweging of slapend..dus liggend in bed, nu sta ik 30 min per dag..meer niet..en dat is inclusief korte loopsessies.

Kortom, ik en mijn roedel zijn het spuug spuug zat..laten we zeggen 3 dagen zijn voorbij en dan tel ik de opgang dag zondag niet mee..dan moet ik,nu toch over de piek heen zijn...