En dit dankzij Wendy en Femke. We waren met ons drieën in het kot bezig met nieuwe hondenbedden en Wendy stond vrij dicht naast de x- pen waar Doerak in zat, en Doerak bedacht zich dat dit een ander was in zijn buurt dan ik en dat maakte hem onzeker dus flipte hij uit met een aanval, natuurlijk bleef Wendy ongedeerd. Wat hier super aan was is dat Wendy en Femke gewoon doorgingen met dat waar ze mee bezig waren en het leek bijna alsof ze niks hoorden van de aanval, zo non sjoege gaven ze aan hem en toen viel hij van verbazing stil, kon ik meteen clicken en voeren en was hij in no time ontspannen..kortom zeer goed trainmoment.

Toen Doerak als pupje bij me was zei ik altijd, dit is geen hond voor een druk gezin en dit is geen hond om KNPV mee te trainen. ohh de moed heeft hij zeker maar hij is overduidelijk op 1 persoon gefocust en moet leren om te delen , zodat hij anderen ook " binnen" laat.

Zijn blik vind ik inmiddels andere...tevreden kun je het noemen. of acceptatie, of begrip, hij begint ons te begrijpen. 

Gentle leader laat hij inmiddels op zijn snuit rusten. Ik hoop het klusje in drie weken te klaren, dan kunnen we dan eindelijk starten met socialiseren en vooral opnemen op straat , ook niet opspringen tegen mensen hoort daarbij.

Laterssss Ka